پایگاه خبری،تحلیلی ندای البرز، اقتصاد عاریتی دریکجمله خلاصه می‌شود در نگاه‌به‌بیرون.
دراین منظومه‌فکری تکیه‌بر توانوظرفیتهای داخلی نمی‌تواند به‌عنوان یکاصلثابت محور پیشرفت اقتصاد قرار بگیرد، از همین روی زمانی‌که کشور با مشکل کم‌آبی روبرو می‌شود، راه‌حل پیشنهادی می‌شود واردات کالاهای کشاورزی.
دراین‌فضا جامعه‌علمی ما توان تولیددانش و حرکت‌دادن اقتصاد را ندارد، ذخایرپولی کشور صرف ساختن زیربناهای اقتصادی کشور نمی‌شود و سیاست‌خارجه نمی‌تواند اقتصاد را از بحران خارج کند و …
اما در اقتصادمقاومتی زمانی‌که با مشکل کم‌آبی روبرو می شویم مشکل را پیدا و رفع می‌کنیم.
می‌بینیم که راندمان آب در کشاورزی کمتر از ۳۰ درصد است و به فکر افزایش‌راندمان آب میافتیم نه رهاکردن تولید دربخش کشاورزی.
نفت‌خام را پالایش، محصولات آنرا صادر و از این طریق سود چند برابر می‌کنیم.
“ما می‌توانیم” را در حوزه پیشرفت فناوری‌نظامی و تولیدات‌دفاعی سرلوحه قرار داده و به توان‌علمی دانشمندان و دانشگاه ها اعتماد می‌کنیم.
مصرف کالای‌داخلی را هدفخود قرار میدهیم نه توجه به برندها و مارکهای خارجی را.
دریک‌کلام نگاه‌ما به ظرفیت‌های بی‌شمار استفاده‌نشده در داخل است نه دست تجار، بازرگانان و سرمایه‌داران خارجی که به چیزی جز سودشخصی خود فکرنمی‌کنند.
نتیجه نگاه‌نخست می‌شود افزایش وابستگی و روحیه خمودی و کمبود اعتمادبه‌نفس ملی و نتیجه رویکرد دوم می‌شود استقلال اقتصادی، رشد پایدار و افزایش اعتمادبه‌نفس ملی.
با این تفسیر اجمالی و مقایسه مؤلفه‌های اقتصادی در دو رویکرد، می‌توان این‌موضوع را مورد تأمل قرارداد که آیا اقتصادفعلی‌کشورمان اقتصادی عاریتی است و یا اقتصادی مقاومتی؟
انتهای پیام